Γνώρισα την Εύα περίπου 3 χρόνια πριν, και ήταν ακριβώς ο άνθρωπος που έπρεπε να γνωρίσω και το σύμπαν καθυστερούσε να φέρει στη ζωή μου! Αλλά και όταν την έφερε, μέχρι να ορθοποδήσει η σχέση μας, πέρασε από 40 κύματα!

Αρχικά και πριν γνωριστούμε, την πήρα τηλέφωνο και της ζήτησα να συναντηθούμε, και, αν είναι δυνατόν (*%$%**&#) , μου είπε ότι δεν είχε χρόνο να με συναντήσει κι έπρεπε να περιμένω περίπου δύο βδομάδες να με βολέψει κάπου στην ατζέντα της! Πρώτο σοκ. Τι δεν είχε χρόνο; Πώς γίνεται να μην είχε χρόνο να με συναντήσει; Με σαγόνι στραβωμένο από το εγκεφαλικό που ερχόταν, το προσπερνάω αναγκαστικά –δεν είχα κι άλλη επιλογή!- και περιμένω τις δύο βδομάδες. Και φτάνει η στιγμή που συναντιόμαστε.

Δεν ενθουσιάζεται. Το είδα στο βλέμμα της. Πώς είναι στα τυφλά ραντεβού, που άλλο περιμένεις κι άλλο βλέπεις;  Ένα τέτοιο πράγμα. Τέλος πάντων, το προσπερνώ κι αυτό, και τη ρωτάω στο τέλος της συνάντησής μας, πότε θα τα ξαναπούμε.  Και μου λέει το κορυφαίο «καλά, κάτσε και σκέψου αν θέλεις να τα ξαναπούμε, τι ακριβώς θέλεις, και μιλάμε». Και, φίλη μου, τα είδα όλα. Τι να σκεφτώ; Δεν σε πήρα τηλέφωνο; Δεν βρεθήκαμε; Δεν πρέπει να με πιέσεις λίγο να ξαναβρεθούμε; Πώς με αφήνεις έτσι λάσκα και φεύγεις; Πού πας κυρία μου; Μοιραστήκαμε τόσα μαζί λίγα λεπτά πριν και τώρα φεύγεις; Εγώ δηλαδή μοιράστηκα. Σου είπα τα εσώψυχά  μου. Τα προβλήματά μου. Σου ζήτησα βοήθεια, πώς με αφήνεις;

Μη στα πολυλογώ, η Εύα όντως με άφησε. Και την άφησα κι εγώ για κάποιους μήνες. Και μετά την ξαναπήρα, και ξαναβρεθήκαμε. Και ξέρεις τι μου είπε; «Σε κατάλαβα από το τηλέφωνο την πρώτη φορά που μιλήσαμε. Δεν ήσουν έτοιμη. Και μετά όταν βρεθήκαμε επιβεβαιώθηκα. Ήσουν πιεσμένη και δεν ήξερες τι ήθελες, οπότε δεν υπήρχε λόγος να ξεκινήσουμε τίποτα. Έπρεπε να σε αφήσω, να ωριμάσει η επιθυμία μέσα σου, ώστε να είσαι έτοιμη να κάνεις την προσπάθειά σου. Και να ‘σαι, ήρθες ξανά, ξέροντας τι θέλεις, και τώρα μπορούμε να ξεκινήσουμε!»

Και αυτή, αγαπημένη μου, είναι η Εύα. Η Εύα που δε θα σε πιέσει, δε θα σε μαλώσει, δε θα σε κρίνει. Θα σε καταλάβει όταν της πεις ότι θέλεις να φας μέχρι και τους τοίχους όταν γυρίζεις κουρασμένη από τη δουλειά, θα σου βάλει σοκολάτα στο πρόγραμμα αν τη λαχταράει η ψυχή σου για να μη σου μείνει απωθημένο, και θα σε αφήσει να τρως ένα μικρό μελομακάρονο με τον καφέ σου τα Χριστούγεννα. Και θα μου πεις ότι έτσι αντί να χάσεις βάρος, θα πάρεις. Αλλά κάνεις τεράστιο λάθος, όπως έκανα κι εγώ πριν την γνωρίσω. Νόμιζα ότι για να χάσω βάρος πρέπει να λιμοκτονώ, να αυτομαστιγώνομαι και να τιμωρώ τον εαυτό μου που γεννήθηκα λιχούδα. ‘Ο,τι δηλαδή μάθαινα πάνω από δέκα χρόνια όταν πήγαινα από διαιτολόγο σε διατροφολόγο, κι από διατροφολόγο σε διαιτολόγο (ούτε ξέρω πια σε πόσα διαφορετικά άτομα απευθύνθηκα πριν την Εύα). Ούτε ξέρω πόσες αποτυχημένες προσπάθειες είχα κάνει για να χάσω βάρος, πόσα μήλα έτρωγα για βραδινό όταν γυρνούσα σπίτι μετά τις 8 το βράδυ (μα είναι δυνατόν να τρως για βραδινό 3 μήλα κάθε βράδυ;) πόση απογοήτευση ένιωθα, και πόσο περισσότερο βάρος έπαιρνα κάποιες φορές από την απογοήτευση. Η αλήθεια όμως, είναι πως, το φαγητό πρέπει να είναι τρόπος ζωής, να το απολαμβάνεις, να τρως αυτό που θέλεις χωρίς τύψεις κι ενοχές, γιατί όταν είσαι πλήρης δεν ψάχνεσαι. Λίγη βοήθεια θέλεις και μπορείς να κάνεις θαύματα. Κι εγώ με την Εύα τα θαύματα τα έκανα, και θέλω να τα κάνεις κι εσύ. Είμαι σίγουρη πως οι ορμόνες της λοχείας, οι εγκυμοσύνες, η καθημερινή κούραση με τα παιδιά, τη δουλειά, και το σπίτι σε κάνουν να ανοίγεις το ψυγείο μόνο και μόνο για τη γλυκιά παρηγοριά της σοκολάτας και του γλυκού.  Κι επειδή το έχω περάσει, ξέρω πώς μπορείς να αλλάξεις τρόπο ζωής. Γι’ αυτό, από εδώ και πέρα, η Εύα θα μοιράζεται μαζί σου συνταγές, ιδέες για σνακ που θα σε χορταίνουν για πολλή ώρα, θα σου μάθει πώς να συνδυάζεις τροφές, αλλά και ποιες τροφές έχεις ξεχάσει αλλά είναι θαυματουργές. Και πάνω απ’ όλα, θα σου μάθει να σε αγαπήσεις και να σε αποδεχτείς. Επειδή όμως έχει μάτια παντού, καλού κακού καθώς διαβάζεις, πάρε κι ένα μήλο.

Μείνε συντονισμένη!

Σε φιλώ,

Μαρίλεια