Τα Χριστούγεννα είναι μόλις μία εβδομάδα μακριά και δεν μπορώ να σου περιγράψω πόση ανάγκη τα έχω! Και φυσικά, σιγά-σιγά (για να μη σου πω ότι αργήσαμε κιόλας, πιθανόν λόγω ασυνήθιστα καλού καιρού τελευταία) αρχίζουμε όλοι να συζητάμε πώς θα περάσουμε τις γιορτές. Aν θα φύγουμε, αν θα βρεθούμε με φίλους να παίξουν και τα παιδιά, ξέρεις τώρα. Αυτά που συζητάμε κάθε -μα κάθε!- χρόνο. Κι εκεί που ήμουν στην ίδια κουβέντα για πολλοστή χρονιά, πέταξε μία φίλη τη φράση “Χριστουγεννιάτικες παραδόσεις” και άναψαν τα αίματα!
Έκοβε η μία, έραβε η άλλη. Όλες οι οικογένειες από ό,τι φάνηκε, έχουν τη δική τους Χριστουγεννιάτικη παράδοση. Έχουν κάτι που κάνουν κάθε χρόνο, και το περιμένουν πώς και πώς. Σιωπή εγώ. Τι να πω; Ότι μαζεύω τις οικογένειές μας το μεσημέρι της Πρωτοχρονιάς και τρώμε όλοι μαζί επειδή γιορτάζω; Αφορμή για φαγοπότι θα μου έλεγαν ότι είναι, όχι οικογενειακή παράδοση. Είπα να πω την φανταστική σούπα σελινόριζας που μας κάνει ο μπαμπάς μας κάθε χρόνο στο ίδιο τραπέζι (μην περιμένεις συνταγή, μέχρι που τον δωροδοκίσαμε αλλά λέξη δεν του πήραμε, ούτε καν το αλατοπίπερο) αλλά είμαστε ακόμα στην κατηγορία “φαγοπότι” οπότε κράτησα και πάλι το στόμα μου κλειστό και το κεφάλι κατεβασμένο από ντροπή που είμαι τέτοια μάνα και δεν έχω ούτε μία Χριστουγεννιάτικη παράδοση να μοιραστώ αν χρειαστεί. Και να που χρειάστηκε!
Όταν γύρισα σπίτι γεμάτη ενοχές, άρχισα να κοιτάζω μία-μία τις Χριστουγεννιάτικες φωτογραφίες των τελευταίων 7 ετών που έχουμε την Νεφέλη, γιατί σε περίπτωση που δεν το σκέφτηκες, εκεί είναι όλο το θέμα. Να έχεις τις δικές σου Χριστουγεννιάτικες παραδόσεις που έχετε δημιουργήσει σαν οικογένεια, για τα παιδιά σου! Οπότε, ούτε το Χριστουγεννιάτικο μανικιούρ την παραμονή πιάνεται, μην κάνεις άδικες σκέψεις κι εσύ.
Και εξετάζοντας εξονυχιστικά τις φωτογραφίες μία προς μία, έλαμψε η αλήθεια! Έχουμε κι εμείς τη δική μας Χριστουγεννιάτικη παράδοση! Πριν από λίγα χρόνια, λόγω πολλής δουλειάς δεν είχαμε προλάβει να φτιάξουμε μελομακάρονα (τους κουραμπιέδες τους είχαμε ήδη εγκαταλείψει ως επιλογή, λόγω χρόνου) και είχε φτάσει παραμονή Χριστουγέννων, εκεί που λες “άστο φέτος, δεν πειράζει, κλέφτες θα γίνουν οι ζαχαροπλάστες;”. Εμείς όμως δεν το είπαμε, γιατί η Νεφέλη περίμενε πώς και πώς να τα ετοιμάσουμε και δε θέλαμε να της το χαλάσουμε. Και παραμονή Χριστουγέννων, εκεί που ο κόσμος συνήθως ετοιμάζεται να βγει, ή χουχουλιάζει στον καναπέ βλέποντας Χριστουγεννιάτικες ταινίες, εμείς απλώσαμε όλα τα υλικά και τις λαμαρίνες μας και φτιάξαμε τα μελομακάρονά μας. Κι επειδή το βρήκαμε πολύ ιδιαίτερο και τρυφερό να φτιάξουμε τα παραδοσιακά γλυκά των Χριστουγέννων την παραμονή της γιορτής, χαλαρά και χωρίς άγχος να το στριμώξουμε κάπου στο τρελό πρόγραμμα των ημερών (έτσι κι αλλιώς ποτέ δεν κάνουμε Χριστουγεννιάτικο ρεβεγιόν), το καθιερώσαμε και πλέον κάθε χρόνο τα γλυκά μας τα φτιάχνουμε παραμονή Χριστουγέννων οι 3 μας!
Φέρνοντας στο μυαλό μου αυτή τη γλυκιά μας παράδοση, σκέφτομαι ότι κάτι που κάνεις με μία κανονικότητα με τον σύντροφό σου, το παιδί σου, με όλη σου την οικογένεια, δε χρειάζεται να είναι μεγάλο και πολύπλοκο για να χαραχτεί μέσα σου. Τα μικρά και τα απλά είναι πάντα τα πιο μεγάλα, αυτά που τελικά περιμένεις με ανυπομονυσία και λαχτάρα!
Εσείς έχετε τη δική σας Χριστουγεννιάτικη παράδοση;
