Λοιπόν ό,τι και να κάνεις μεγαλώνοντας, τα βιώματα που έχεις από παιδί είναι τόσο βαθιά χαραγμένα μέσα σου που δεν αλλάζουν και είναι αυτά που τελικά σε καθορίζουν και σε χαρακτηρίζουν. Έτσι λοιπόν, μπορεί να σκέφτομαι ένα σωρό εναλλακτικά, ελαφριά, θρεπτικά, γκουρμέ ή ό,τι άλλο, βραδινά, αλλά μέσα μου είναι χαραγμένο από τη γιαγιά μου το ζεστό πιάτο τραχανά από το χωριό, κι έτσι το χειμώνα ο τραχανάς «παίζει» πολύ στο σπίτι μας, ακόμα και για μεσημεριανό.
Βάζω νερό στην κατσαρόλα να βράσει με λίγο λάδι και δύο κύβους λαχανικών. Ίσως σου φανεί πολύ το δύο, αλλά δύο έβαζε η γιαγιά μου και σε μεγάλη κατσαρόλα με πολύ νερό, ο ένας «χάνεται».
Όταν το νερό με το λάδι γίνουν κάπως έτσι, ρίχνεις τον τραχανά και χαμηλώνεις λίγο τη φωτιά (όχι πολύ, δε θες να κόψεις το βρασμό τελείως). Η ποσότητα του τραχανά έχει να κάνει με το πόσο πηχτό τον θέλεις. Εγώ αναλόγως με το πόσο θα φάμε, υπολογίζω αν θα βάλω περισσότερο ή λιγότερο. Αν δεν έχεις ξαναφτιάξει, θα σου έλεγα να μη βάλεις πολύ τις πρώτες φορές για να μη σου γίνει πολύ πηχτός και δεν ξέρεις να τον διαχειριστείς. Προσοχή, αφού έβαλες τους κύβους, μη βάλεις και αλάτι!
Όταν τον βάλεις, θα αρχίσει να αφρίζει αλλά δε θέλει ξάφρισμα. Πρόσεξε να ανακατεύεις συχνά γιατί «πιάνει». Επίσης φουσκώνει και χύνεται, μην τον αφήσεις για να πας σε άλλο δωμάτιο, ειδικά αν είναι μέχρι πάνω η κατσαρόλα σου. Όταν γίνει κάπως έτσι,
χαμηλώνεις αρκετά πια το μάτι και τον αφήνεις να ψηθεί και να χυλώσει, μέχρι τα κομματάκια από πιο στρογγυλά, να γίνουν πιο πλακουτσωτά, σαν φακές, κάπως έτσι:
Σβήνεις το μάτι και τον αφήνεις λίγο να σταματήσει να βράζει, και τον απολαμβάνεις σκέτο, με λίγο γιαούρτι, ή τριμμένη φέτα! Ό,τι και να επιλέξεις, είναι το καλύτερο πιάτο για τα χειμωνιάτικα βράδια! Στο χωριό μου τρώμε ξινό τραχανά, κι επειδή τον παίρνω πάντα από εκεί, δεν φτιάχνω ποτέ γλυκό που κάνουν σε άλλα μέρη της Ελλάδας. Επίσης, ξέρω ότι έχει φρέσκα αυγά και γάλα, κι έτσι δίνω στη Νεφέλη κάτι που τη χορταίνει και της προσφέρει και διατροφική αξία.
Εσύ ποια εκδοχή προτιμάς;