Κινέζικο πορτρέτο

Το Κινέζικο Πορτρέτο είναι παιχνίδι των πάρτι, προσκοπικό, της παρέας, χωρίς όμως να είναι μόνο αυτά.

Στην εκδοχή για πιο μεγάλα παιδιά (ή και ενήλικες) βάζουμε στο μυαλό μας ένα πρόσωπο που γνωρίζουμε όλοι.

Οι υπόλοιποι στην παρέα μάς κάνουν ερωτήσεις του τύπου “αν ήταν ζώο/φαγητό/εποχή/ρούχο/τραγούδι κτλ., τι  ζώο/φαγητό/εποχή/ρούχο/τραγούδι κτλ. θα ήταν;”

Οι απαντήσεις που δίνουμε πρέπει να σκιαγραφήσουν το πορτρέτο αυτού του ατόμου (άρα να είναι όσο γίνεται κοντά στην πραγματικότητα με βάση τα όσα γνωρίζουμε ή υποθέτουμε για το άτομο αυτό) και οι υπόλοιποι θα πρέπει να καταλάβουν για ποιο άτομο μιλάμε.

Δεν υπάρχει κανένας άλλος κανόνας, πέρα από το να διαλέγουμε τις απαντήσεις μας με βάση τα όσα εμείς πιστεύουμε ή γνωρίζουμε για το άτομο που έχουμε βάλει στο μυαλό μας.

Στην εκδοχή για τα πιο μικρά παιδιά που δεν μπορούν εύκολα να κάνουν τέτοιες συνδέσεις για άλλους, κάνουμε με τη σειρά μας ερωτήσεις του τύπου “αν ήσουν χρώμα/ζώο/φαγητό/εποχή/ρούχο/τραγούδι κτλ., τι  χρώμα/ζώο/φαγητό/εποχή/ρούχο/τραγούδι κτλ. θα ήσουν;”.

Έτσι, το παιδί σκέφτεται διάφορα πράγματα για τον εαυτό του που το βοηθούν να τον καταλάβει καλύτερα, το βάζουν στη διαδικασία να τα σκεφτεί και να τα εντοπίσει και να τα εκφράσει σε ένα ασφαλές περιβάλλον.

Για τους γονείς, είναι ένα φανταστικό εργαλείο βαθύτερης και ουσιαστικότερης κατανόησης του παιδιού τους. Πόσες φορές δεν έχει τύχει να πιστεύουμε ότι το τάδε φαγητό, παιχνίδι, βιβλίο είναι τα αγαπημένα του παιδιού μας και τελικά είναι κάποιο άλλο; Ή, πολλές φορές, μπορεί να ήταν πράγματι αλλά πλέον να έχει αλλάξει προτιμήσεις!

Γι’ αυτό και είναι χρήσιμο να επαναλαμβάνουμε το παιχνίδι ανά διαστήματα.

Αν τα παιδιά είναι ακόμη μικρότερα και δεν μπορούν να εκλογικεύσουν μία τέτοια υπόθεση ώστε να ανταποκριθούν στη φιλοσοφία του παιχνιδιού, κάνουμε μία πολύ μεγάλη παραλλαγή του παιχνιδιού και λέμε απλώς κάθε φορά κυκλικά “είμαι γάτα!”, “είμαι ντομάτα!”, “είμαι βιβλίο!”.

Στην περίπτωση των ζώων κάνουμε ήχους ή κινήσεις που αντιπροσωπεύουν το κάθε ζώο, στα αντικείμενα μπορούμε να περιγράψουμε το πώς είναι αυτό το αντικείμενο ή τι κάνουμε με αυτό. Π.χ. είμαι βιβλίο! Τα παιδιά με διαβάζουν. Η’, είμαι ντομάτα! Είμαι κόκκινη και ζουμερή και με βάζουν στη σαλάτα.

Σε κάθε περίπτωση, το παιδί αναπτύσσει τον προφορικό του λόγο, τη φαντασία και τη δημιουργικότητά του, την αδρή κινητικότητα, την έκφραση και την εξωτερίκευση των συναισθημάτων του, εμπλουτίζει το λεξιλόγιό του και αντιλαμβάνεται την κατηγοριοποίηση των ονομάτων (ζώα, χρώματα, εποχές, φαγητά κτλ.) ενώ ταυτόχρονα μας δίνεται η ευκαιρία να καταλάβουμε λίγο καλύτερα ο ένας τον άλλον, να ενισχύσουμε τον συναισθηματικό δεσμό μας με την οικογένειά μας αλλά και να περάσουμε καλά!

Για περισσότερα δες το σχετικό βίντεο που σου ετοίμασα!