Κι αυτό είναι το καλό! Μέχρι τώρα είχα ένα πολύ γεμάτο πρόγραμμα και πίστευα πως για να περάσω χρόνο με την Νεφέλη έπρεπε να έχουμε μπροστά μας ένα δίωρο τουλάχιστον για να παίξουμε, να κυληθούμε στο χαλί, να πάμε βόλτα και να φάμε παγωτό. Οτιδήποτε λιγότερο δε μου αρκούσε και δυστυχώς συχνά δεν αξιοποιούσα τα λίγα λεπτά που είχα στο στριμωγμένο μου πρόγραμμα. ‘Εκανα λάθος!
Παρότι τώρα έχω περισσότερο χρόνο για όλα αυτά που κάποτε μου έλειπαν, έχω συνειδητοποιήσει πως αυτό που μετράει είναι να είμαστε “εκεί” στο “τώρα” με το παιδί μας. Να δείχνουμε ότι απολαμβάνουμε τα λεπτά που περνάμε μαζί του, ακόμη κι αν απλώς ψωνίζουμε στο σούπερ μάρκετ, διαλέγουμε φρούτα και λαχανικά στη λαϊκή, ή συγυρίζουμε μαζί το δωμάτιό του.
Φέτος είναι το πρόγραμμά μου έτσι, που μπορώ να παίρνω εγώ την Νεφέλη από το σχολείο. Αρχικά, επειδή συμβαίνει πρώτη φορά, η χαρά της όταν με βλέπει να την περιμένω να βγει από την πόρτα είναι απερίγραπτη. Ξεκινάμε με αγκαλιά κι ένα μεγάλο φιλί (και δύο, και τρία) την παίρνω από το χέρι και δίνω χρόνο στη στιγμή να περπατήσουμε χαλαρά μέχρι το αυτοκίνητο για το σπίτι μας. Σταματάμε στο φούρνο της γειτονιάς για ψωμί, παίζει με τις φίλες της στο πεζοδρόμιο μέχρι να χωριστούν για να πάει η καθεμία προς τη δική της κατεύθυνση, κανονίζουν να συναντηθούν για να παίξουν, και σε όλα αυτά είμαι παρούσα.
Είναι από τις λίγες στιγμές της μέρας που μπορούμε να είμαστε οι δυο μας, να μου πει τα νέα της, να παίξουμε κάποιο από τα προφορικά παιχνίδια μας (σου ετοιμάζω άρθρο! 🙂 ), να μου κάνει πλάκα ότι η δασκάλα της τους έβαλε πολλά μαθήματα ενώ δεν έχει τίποτα, και πλέον αντιλαμβάνομαι τι έχανα τόσα χρόνια που δεν μπορούσα να είμαι εκεί. Ξέρεις πόσο διαρκεί όλο αυτό; Το πολύ 20 λεπτά. Είναι 20 λεπτά “ποιοτικού χρόνου” που όλοι έχουμε μάθει να λέμε και να αποζητούμε, αλλά δυστυχώς δεν εφαρμόζουμε γιατί νομίζουμε ότι είναι κάτι άπιαστο.
Κι όμως, ποιοτικό χρόνο μπορούμε να περνάμε με το παιδί μας ακόμη και στην επιστροφή από το σχολείο! Κι αν κι εσύ αναγνώρισες τον εαυτό σου στην αρχή, πίστεψέ με, καλά και απαραίτητα είναι όλα όσα μπορούμε να κάνουμε με το παιδί μας όταν έχουμε χρόνο, αλλά κι αν δεν έχουμε, το να είμαστε παρούσες στην καθημερινότητά του, για εκείνα είναι ίσως το πιο σημαντικό! 🙂