Ένα όνομα, μια ιστορία
Όταν ψάχναμε όνομα για την Νεφέλη, είχαμε ξεκαθαρίσει πως δε θα επιλέγαμε το όνομα των γιαγιάδων ή των παππούδων της. Αν και ως έθιμο κρατάει από τους αρχαίους Έλληνες , κάτι που δυστυχώς ελάχιστοι γνωρίζουν, και παρόλο που ως ελληνική οικογένεια τιμάμε τις παραδόσεις και τα έθιμα του τόπου μας, το συγκεκριμένο μάς βρίσκει –και τους δύο, ευτυχώς- μάλλον αντίθετους. Σαφώς και τιμάει κάποιον που επιλέγει να δείξει με αυτόν τον τρόπο την αγάπη και την εκτίμηση που τρέφει για τον γονέα του. Ωστόσο, γιατί θα πρέπει αυτή η πράξη αγάπης προς τον γονέα σου, να επηρεάζει τη ζωή του παιδιού σου;
Αδιαμφισβήτητα, το όνομά μας αντιπροσωπεύει το ποιοι είμαστε και είναι η ταυτότητά μας για όλους. Σκέψου το λίγο. Το πρώτο πράγμα που λες όταν γνωρίζεις κάποιον, είναι το όνομά σου. Αν θυμάται κάποιος κάτι από εσένα, ιδανικά μαζί με τη φυσιογνωμία σου, είναι το όνομά σου. Σε στιγματίζει. Είναι ικανό α) να αποσπάσει θαυμασμό και θετικά σχόλια («Τι ωραίο όνομα!», «Σπάνιο όνομα!», «Από πού βγαίνει;») και να σε ξεχωρίσει από τα εκατοντάδες άτομα που γνωρίζει ο καθένας μας χαρίζοντάς σου τόνους αυτοπεποίθησης, β) να περάσει αδιάφορα, ή ακόμη και γ) να προκαλέσει γέλιο και χλευαστικά σχόλια πίσω από την πλάτη σου αν δεν είναι εύηχο, συχνά αν είναι πολυσύλλαβο ή έχει πολλά σύμφωνα, αν έχει ταυτιστεί με θείες και θείους του προηγούμενου αιώνα, αν παραείναι σπάνιο, ή αν απέχει πολύ από αυτά που κατά κύριο λόγο χρησιμοποιούνται στη χώρα σου, ιδιαίτερα αν δεν έχεις καταγωγή από άλλο τόπο. Σίγουρα το Edward, ή Ed δε θα μου έκανε καμία αίσθηση αν μου συστηνόταν έτσι το παιδάκι μίας φίλης από την Αγγλία, αλλά αν κάποιος Έλληνας συμμαθητής της Νεφέλης ονομαζόταν Εδουάρδος, θα με ξένιζε. Το ίδιο όμως, πίστεψέ με, θα ξένιζε και τους συμμαθητές και δασκάλους του.
Έρευνες έχουν οδηγήσει στο συμπέρασμα πως το όνομα του παιδιού παίζει σημαντικό ρόλο στη σχέση που θα αποκτήσει με τους συνομηλίκους του και στο πώς θα το αντιμετωπίζουν παιδιά και δάσκαλοι. Κατ’ επέκταση, συνδέεται άρρηκτα με τα επίπεδα της αυτοπεποίθησής του. Συχνά, παιδιά με περίεργα ονόματα γίνονται αποδέκτες πειραγμάτων και κοροϊδευτικών σχολίων –ήξερες κι εσύ τέτοια παιδιά, για θυμήσου!, και τείνουν, υποσυνείδητα, να αδικούνται από δασκάλους. Αντίθετα, παιδιά με εύηχα και «ωραία» ονόματα, είναι πιο δημοφιλή και εδραιώνουν με μεγαλύτερη ευκολία τη θέση τους στην ομάδα. Τώρα θα μου πεις, και το ξέρω, ποιος εκπαιδευτικός είναι αυτός που θα αξιολογήσει το εξάχρονο ή δεκαεξάχρονο παιδί σου σε συνάρτηση με το όνομά του, έστω κι επηρεασμένος υποσυνείδητα. Θα μου μιλήσεις για το σάπιο εκπαιδευτικό σύστημα και τους ακατάλληλους εκπαιδευτικούς, και κατά πάσα πιθανότητα από ένα προσωπικό άρθρο θα ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου. Όμως, βάλε, σε παρακαλώ μία παύση. Μη σκεφτείς κανέναν άλλον, παρά μόνο το παιδί σου. Σίγουρα, ακατάλληλοι υπάρχουν παντού. Δεν είναι εκεί, όμως, το θέμα. Στη βάση του, είναι στο γιατί θέλεις εσύ να το κάνεις.
Αν πρόκειται για όνομα το οποίο κι εσένα δε σε ικανοποιεί ιδιαίτερα και ψάχνεις υποκοριστικά και τρόπους να το ωραιοποιήσεις, αλλά είναι το όνομα της γιαγιάς ή του παππού κι «εμείς έτσι τό ‘χουμε, δίνουμε στο παιδί το όνομα των παππούδων», ή είναι όνομα που ικανοποιεί τη φιλοδοξία της μαμάς κουκουβάγιας (εσύ είσαι αυτή) που το παιδί της είναι γαλαζοαίματο και του πάνε τα βαρύγδουπα ονόματα –ακόμα χειρότερα!- είσαι πράγματι σίγουρη ότι θέλεις να ταυτίσεις το παιδί σου με αυτό, ή μήπως, λίγο που φοβάσαι τις αντιδράσεις των παππούδων ή του μπαμπά, λίγο που θέλεις να κάνεις τη διαφορά, πρόκειται ελαφριά τη καρδία να ονομάσεις το παιδί σου κάτι που κι εσένα δε σε ενθουσιάζει και θα το κάνει να νιώσει άσχημα στο μέλλον;
Κι αν φοβάσαι τι θα πουν οι γονείς σας που θα τους κάνετε τέτοιο κακό, γιατί δε σκέφτεσαι μερικά παραδείγματα του κύκλου σας (αποκλείεται μόνο εγώ να έχω τέτοια) που έδωσαν τα ονόματα των παππούδων με τιμή και δόξα, και μετά εκείνοι έκαναν να δουν τα εγγόνια τους εβδομάδες ολόκληρες; Παππούδων που σταθερά απουσιάζουν από πάρτυ και γιορτές, από Κυριακάτικα τραπέζια, από βόλτες στο πάρκο, και από σχολικές γιορτές και εκδηλώσεις; Και αντίθετα, γιατί δε σκέφτεσαι ένα σωρό άλλα παραδείγματα του κύκλου σας (αποκλείεται μόνο εγώ να έχω τέτοια) που έδωσαν άλλα ονόματα στα παιδιά με τιμή και δόξα, αλλά οι παππούδες είναι οι αδυναμίες των παιδιών, δε λείπουν ποτέ από καμία γιορτή και πάρτυ, κάθε Σαββατοκύριακο αναπληρώνουν το χαμένο χρόνο της εβδομάδας που με δουλειές και μαθήματα δε βρέθηκαν, και που υπερήφανοι και δακρυσμένοι τα καμαρώνουν όταν λένε αυτά τα παιδικά ποιηματάκια με τα χαριτωμένα λάθη και κομπιάσματα στις σχολικές γιορτές;
Σκέψου λίγο, είναι πράγματι το όνομα ο τρόπος να δείξεις την αγάπη σου προς το γονέα σου; Αν εξακολουθείς να το πιστεύεις, τότε ξέχνα το άρθρο και μην αναστατώνεσαι. Αν όμως από τώρα ψάχνεις υποκοριστικά για να ακούγεται λίγο καλύτερα, αν δεν ξέρεις πώς να το αποφύγεις, ή αν κι εσύ δεν πολυτρελαίνεσαι, σε παρακαλώ, κάνε απλά μία δεύτερη, πιο ανοιχτόμυαλη, σκέψη. Και αν θέλεις να πάρεις καμιά ιδέα για το πώς εμείς, επιλέξαμε το Νεφέλη , διάβασε το άρθρο Και το όνομα αυτής, Νεφέλη.