Συνέντευξη με τον -αγαπημένο μας- συγγραφέα Χρήστο Δασκαλάκη

Τις προάλλες συγκέντρωσα κάποια ξεχασμένα βιβλία που είχαν ξεμείνει στο εφηβικό μου δωμάτιο, για να δώσω και σ’ αυτά τη θέση που δικαιούνται στη μεγάλη ξύλινη βιβλιοθήκη στο σαλόνι μου. Έπιασα στα χέρια μου ένα μικρό βιβλιαράκι, το κοίταξα με νοσταλγία και θυμήθηκα πως το είχα αγοράσει κάπου στα 20, όταν ονειρευόμουν να γίνω ηθοποιός. Το άνοιξα και άγγιξα τα φύλλα του, μύρισα το πολυκαιρισμένο χαρτί, έκλεισα τα μάτια και σκέφτηκα πόσες ζωές είναι κλεισμένες μέσα σε λίγες σελίδες. Πόσα όνειρα, ένας μεγάλος ανεκπλήρωτος έρωτας, ανείπωτος πόνος, αλλά και μία τεράστια επιθυμία να κυνηγήσεις αυτό που γεμίζει την ψυχή σου, με όποιο κόστος. Αυτό έκανε η Ιουλιέτα από το μικρό βιβλιαράκι του Σαίξπηρ, και χωρίς καν να μπορεί να το φανταστεί –ούτε και θα την ενδιέφερε, είμαι σίγουρη- έμεινε για πάντα στην ιστορία ως η ηρωίδα του μεγαλύτερου έρωτα όλων των εποχών.

Λίγες μέρες αργότερα, μαθαίνω πως ο αγαπημένος μου συγγραφέας Χρήστος Δασκαλάκης, μετά την τεράστια επιτυχία του παραμυθιού Η Χιονονιφάδα που αγάπησε το Καλοκαίρι, και την θεατρική του διασκευή που είναι κάθε εβδομάδα sold out για δεύτερη συνεχή χρονιά,  έχει γράψει την Τελευταία Ιουλιέτα, θεατρικό κείμενο για ενήλικες! Όπως καταλαβαίνεις, τα ερωτήματα που γεννήθηκαν ήταν πολλά, και γι’ αυτό τον φιλοξενώ με τεράστια χαρά στο “Everyday Mom” για να τα απαντήσει όλα!

Χαίρομαι πολύ που συναντιόμαστε ξανά με αφορμή αυτή την ευχάριστη έκπληξη! Ένας παραμυθάς, αποφασίζει να γράψει για ενήλικες! Πώς προέκυψε αυτό;

 Η αλήθεια είναι πως δεν είχα σκεφτεί ποτέ να γράψω ένα έργο για ενήλικες, παρόλο που φίλοι μου ηθοποιοί μου ζητούν συνεχώς να το τολμήσω. Τελικά χρειαζόταν να έρθει στη ζωή μου η διασκευή της «Χιονονιφάδας που αγάπησε το Καλοκαίρι» και η μεταφορά της στη σκηνή, για να δω από κοντά τον μαγικό κόσμο του θεάτρου. Και έτσι μπήκε το μικρόβιο. Όταν λοιπόν τα κορίτσια της παράστασης μου ζήτησαν να γράψω ένα βραδινό έργο, ώστε να συνεχίσουμε την τόσο όμορφη συνεργασία μας, ένιωσα ότι είχε έρθει η σωστή στιγμή. Λίγο καιρό μετά ήρθε η ιδέα της «Τελευταίας Ιουλιέτας».

Οι τέσσερις πρωταγωνιστές της παράστασης

Η Ιουλιέτα είναι ένα κορίτσι που έμεινε στην ιστορία. Είναι ο πιο ποθητός ρόλος όλων των νεαρών ηθοποιών, και όχι μόνο. Τι την κάνει ανεξίτηλη στο χρόνο και τόσο ξεχωριστή;

Είναι η ιστορία ολόκληρη που κάνει αυτό το έργο «αθάνατο» και τόσο αγαπητό. Και είναι αυτή η αθωότητα, ο πόθος, ο ρομαντισμός, αυτή η ανεκπλήρωτη αγάπη που κάνει την Ιουλιέτα ένα διαχρονικό σύμβολο! Ένα σύμβολο που παρά τις δυσκολίες θυσιάστηκε για το δικό της «όνειρο». Για το όνειρο αυτό μιλάει και η δική μας παράσταση. Για αυτή τη δύναμη και το θάρρος που χρειάζεται…

Και περνώντας από την Ιουλιέτα της Βερόνας στην Τελευταία Ιουλιέτα της Ελλάδας του σήμερα, έχουμε τρία νέα κορίτσια γεμάτα όνειρα, έτοιμα να παραιτηθούν από την ίδια τη ζωή εξαιτίας της άθλιας οικονομικής τους κατάστασης και να συμβιβαστούν με δεδομένα που καμιά τους δεν αντέχει. Πόσο εύκολο είναι, όμως, να κυνηγάς το όνειρό σου κόντρα στους απλήρωτους λογαριασμούς και στο άδειο ψυγείο;

Πολύ δύσκολο. Το έχω ζήσει ως φοιτητής, δεν το ξεχνώ ποτέ, απεναντίας πλέον χρησιμοποιώ κάθε προσωπική εμπειρία στα έργα μου. Θυμάμαι σαν τώρα να περνάω έξω από το φούρνο της γειτονιάς, να κοιτάζω τις τυρόπιτες πίσω από το τζάμι και να μη μου περισσεύουν χρήματα για να αγοράσω μία. Να τρώω επί δύο μήνες μόνο μακαρόνια και να λέω ψέματα στους γονείς μου ότι όλα είναι καλά. Παρόλα αυτά, όπως και στο έργο μας, με εφόδιο την υπομονή και την επιμονή, νομίζω τα κατάφερα. Κανένα όνειρο δεν είναι εύκολο. Δεν είναι όμως και ακατόρθωτο. Και η «Τελευταία Ιουλιέτα» είναι ένα έργο δύναμης, αισιοδοξίας, ελπίδας, χαράς και περισυλλογής. Όλα αυτά δηλαδή που κάποτε χρειάστηκα να έχω στη ζωή μου, όλα αυτά που χρειαζόμαστε για να προχωρήσουμε παρακάτω σε μια Ελλάδα που ακόμα αγκομαχεί και παλεύει για τα δικά της όνειρα και στόχους…

Στην παράσταση υπήρχαν στιγμές που γελάσαμε πολύ και αυθόρμητα. Υπήρχαν όμως και στιγμές που μας συγκίνησαν, και αστειευόμενη με τους ηθοποιούς στα καμαρίνια τους είπα πως σε κάθε παράστασή σας καταλήγω να κλαίω! Υπάρχει μυστική συνταγή για να αγγίζεις έτσι το κοινό;

Η αλήθεια είναι ότι νιώθω πολύ όμορφα όταν είμαι στο θέατρο και ακούω τον κόσμο να γελάει. Αλλά είναι και πολύ τρυφερό συναίσθημα να βλέπεις ανθρώπους να συγκινούνται. Νομίζω δεν υπάρχει συνταγή. Υπάρχει όμως η αλήθεια σου. Όπως είπα και πριν, όταν έμμεσα σε ένα κείμενο καταγράφεις δικές σου αλήθειες, εμπειρίες ή δυσκολίες, τότε είναι λογικό ότι οι λέξεις σου ίσως βρουν συμμάχους και  ανθρώπους να ταυτιστούν. Δεν μπορώ να γράψω καθαρά και μόνο φανταστικά γεγονότα. Θέλω να υπάρχει αλήθεια, τόσο στα βιβλία μου, όσο και σε μια θεατρική παράσταση. Δεν υπάρχει πιο όμορφο συναίσθημα από το να πηγαίνεις στο θέατρο και να περνάς όμορφα. Να γελάς, να  χαίρεσαι, να βλέπεις στο ρόλο κάτι δικό σου, να διασκεδάζεις, και γιατί όχι, να συγκινείσαι. Είναι υπέροχο στις ημέρες μας να υπάρχουν συναισθηματικοί και τρυφεροί άνθρωποι γύρω μας. Είναι σπάνιο και σπουδαίο!

Μία από τις δυνατές σκηνές της παράστασης…

Καθόμασταν σε κοντινές θέσεις, και σας άκουγα κι εσάς να γελάτε αυθόρμητα μαζί με το κοινό και να απολαμβάνετε την παράσταση σαν θεατής. Τι άλλο μπορεί να σας κάνει να γελάτε αυθόρμητα;

Γελάω με τα απλά και τα αυθόρμητα. Γελάω με τους φίλους μου, με τα παιδιά που συναντώ στα σχολεία, με τις κωμικές καταστάσεις στη δουλειά μου, στα καμαρίνια -όταν είμαι στο θέατρο- γελάω εύκολα και μάλλον δυνατά. Αλλά είναι όντως περίεργο και για εμένα να γελάω ή να συγκινούμαι βλέποντας ένα έργο που έχω γράψει ο ίδιος. Ξέρω κάθε λέξη του κειμένου, αλλά οι ηθοποιοί καταφέρνουν να με βάλουν στη ζωή του ρόλου και να με παρασύρουν. Ελπίζω να μη χάσω ποτέ την ιδιότητα του απλού θεατή. Είναι υπέροχο να κάθεσαι στα πίσω καθίσματα, να ανοίγεις την καρδιά σου και να αφήνεις ένα έργο να σε ταξιδέψει… 

Και μία που σου προκαλεί αυθόρμητο γέλιο!

Είτε ως μαμά, είτε ως ενήλικας που αγαπά το θέατρο, ψυχαγωγούμαι με τα έργα σας. Εσείς πώς ψυχαγωγείστε και πώς γεμίζετε μπαταρίες;

Αγαπώ τα ταξίδια! Είναι η μοναδική πολυτέλεια της ζωής μου. Αγαπώ όμως και τους φίλους μου. Οπότε, πολύ συχνά, μαζευόμαστε και παίζουμε επιτραπέζια, μαγειρεύουμε μαζί, λέμε τα νέα μας, μοιραζόμαστε τις ανησυχίες μας. Γελάμε και ονειρευόμαστε μακρινά ταξίδια. Παράλληλα με διασκεδάζει μια όμορφη ταινία, μια όμορφη μουσική, ένας περίπατος στη γειτονιά μου.  Κάθε τι απλό, είναι το ζητούμενό μου και πηγή ενέργειας για εμένα. Όσο μεγαλώνω αναζητώ ηρεμία, ασφάλεια και απλότητα.

Τις τρεις ηρωίδες τις δένει μία δυνατή φιλία. Πόσο σημαντική είναι η φιλία για εσάς;

Οι φίλοι μου ήταν αυτοί που με έφτασαν ως εδώ. Είτε είναι προσωπικοί είτε είναι οι αναγνώστες των βιβλίων μου, αυτοί είναι οι άνθρωποί μου! Η φιλία είναι προτεραιότητα στη ζωή μου, είναι ιερή και αναντικατάστατη. Έχω σπουδαίους ανθρώπους τριγύρω μου και ξεχωριστούς φίλους κοντά μου. Όλοι τους μαζί είναι η δύναμη που με έφτασε ως εδώ, που μου έδωσε ώθηση να ζήσω το δικό μου όνειρο!

Πρόσφατα επισκεφθήκατε τον τόπο και το σπίτι της Ιουλιέτας στη Βερόνα. Τι σας έμεινε από αυτό το ταξίδι;

Η Βερόνα ήταν μια άκρως ατμοσφαιρική πόλη, μικρή, καθαρή και ερωτική. Κρατάω φυσικά το σπίτι της Ιουλιέτας ως την πιο αξέχαστη εμπειρία από αυτό το ταξίδι. Το μπαλκόνι, το άγαλμά της, η μικρή αυλή με τα χιλιάδες ερωτικά μηνύματα στον τοίχο. Η επίσκεψη εκεί μου έδειξε για ακόμα μια φορά  τη δύναμη της αγάπης, της θυσίας, του ονείρου. Γύρισα μετά στην Αθήνα και στην επόμενη παράσταση ένιωσα διαφορετικά πράγματα σαν θεατής. Συγκινήθηκα περισσότερο…

Μετά από ένα τόσο επιτυχημένο παραμύθι που έγινε εξίσου επιτυχημένη παιδική παράσταση, ήρθε ένα θεατρικό έργο για ενήλικες που είμαι σίγουρη θα έχει ανάλογη πορεία. Τώρα ποια είναι τα νέα σχέδιά σας;

Τώρα είμαι έτοιμος για τα επόμενα ταξίδια μου, εντός Ελλάδας αυτή τη φορά, συντροφιά με το ολοκαίνουριο παραμύθι μας, «Το Γονεοτροφείο» το οποίο κυκλοφόρησε πριν λίγες ημέρες. Επισκέψεις σε σχολεία, σε βιβλιοπωλεία και σε βιβλιοθήκες, συναντήσεις με μαθητές, με παλιούς μικρούς φίλους και γνωριμίες με καινούριους. Μια εμπειρία μοναδική και «παραμυθένια». Και φυσικά, όταν ο χρόνος το επιτρέπει, κάποιες Κυριακές θα βρίσκομαι στο θέατρο για την παράσταση της «Χιονονιαφάδας», που θα παίζεται για εννέα ακόμα παραστάσεις και κάποιες Τέταρτες για την «Τελευταία Ιουλίετα», που θα παίζεται για άλλες οκτώ. Και έτσι, θα ζω και εγώ το όνειρο μαζί με τους υπόλοιπους θεατές  και θα παίρνω δύναμη για τη συνέχεια…

Βίντεο παράστασης https://www.youtube.com/watch?v=Nss8bqNqcgk

Info:

Κάθε Τετάρτη στις 20:00 και για οκτώ ακόμα παραστάσεις στο Θέατρο Αλκμήνη

Εισιτήρια: viva.gr και στο ταμείο του θεάτρου.

Συγγραφέας: Χρήστος Δασκαλάκης

Σκηνοθεσία: Σωκράτης Πατσίκας

Πρωτότυπη μουσική: Λία Σταυροπούλου

Φωτισμοί: Μανώλης Μπράτσης

Πρωταγωνιστούν: Φιλίνη Παναγιωτοπούλου, Μαρία Στάβαρη, Νάντια Συρίου, Τάσος Φόης.

Γίνε κι εσύ Everyday Mom!

Έλα στην παρέα μας και θα λαμβάνεις ΔΩΡΕΑΝ εκτυπώσιμο υλικό, ιδέες, tips και συμβουλές!

    We won’t send you spam. Unsubscribe at any time.
    Powered By ConvertKit

    Μπορεί να σε ενδιαφέρει...